De Finse componiste Kaija Saariaho koos na haar studies in Parijs het pad van het spectralisme. Saariaho zette haar eigen lijnen uit met muziek die zich beweegt op de rand van stilte en breekbaarheid, met klanken als splinterglas en harmonieën die uit ijs geschaafd lijken. Haar hoogstpersoonlijke en intuïtieve muziektaal kreeg vorm in groots opgezette orkestwerken en opera’s.

Hoe vind je troost in moeilijke situaties? Psychiater Dirk de Wachter schreef een boek over dit onuitputtelijke thema en komt naar Hasselt om een tipje van de sluier op te lichten. Dat muziek een antwoord kan bieden lijdt alvast geen twijfel. Olivier Messiaens 'Quatuor pour la fin du temps' is er een klinkend voorbeeld van.

Onbedoeld of niet, in muziek is een link altijd gauw gevonden. In zijn ‘Fremde Szenen’ onderneemt Wolfgang Rihm een bewuste poging om de verbijstering van Schumanns eerste publiek te restaureren. Door bepaalde archetypisch Schumanneske motieven naar een twintigste-eeuwse toontaal te transponeren, ontstaat een herkenbare boog tussen oud en nieuw.